In 2007 is het allemaal begonnen,

Mijn vader verraste mijn moeder en mij met 2 tickets voor Paardenspektakel Cavalia. Op dat moment konden mijn Haflinger Shilas en ik het totaal niet met elkaar vinden. Reguliere manieren om de controle over hem te houden, werkten niet. Shilas weigerde met mij mee te werken, hij smeet mij iedere dag van zich af. Mijn enigste kennis met het omgaan met paarden, was dat wat ik zag en leerde op de manege.

Cavalia heeft mijn ogen geopend: Ik kon niet anders dan toekijken naar deze prachtige voorstelling terwijl de tranen over mijn wangen rolden. Ongelofelijk, wat een harmonie. Wat een rust. Er was één iemand die er voor mij met kop en schouders bovenuit stak: Frederic Pignon.

Hij kwam binnen rijden op een spierwitte hengst met lange manen... En dit paard had helemaal geen tuig om: niks! Alleen een simpel wit touw om de nek. Deze man had zelf lange, donkere haren en rende rond op blote voeten. Hij sprong behendig op zijn hengst en liet de meest waanzinnige oefeningen zien: het paard deed álles. Ik was met stomheid geslagen en wist het meteen: Dít wilde ik ook gaan doen!